Ik ben Yesse, 25 jaar oud, en woonachtig in Amsterdam.
Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen: Peugeot is niet mijn favoriete merk. Wees gerust, dit zal ik later nuanceren. :)
In vier jaar tijd ben ik via een ongelovelijk wrakke Fiat Panda, een VW Polo die in elkaar werd gereden, een Ford Fiesta die wel erg levensmoe werd, en twee Fiats Ritmo die elk op hun eigen treurige manier hun leven moesten beëindigen, in het bezit gekomen van een 305.
Met mijn laatste Fiat Ritmo kreeg ik helaas een ongeluk, waardoor er een vroegtijdig einde kwam aan onze innige relatie. Treurig of niet, ik moest snel een ander voertuig hebben, want de Fiat Ritmo cabrio die ik ook bezit was op dat moment nog niet door de apk. Ook moest het voor bijzonder weinig geld, want die apk ging gepaard met flink wat geld, en bovendien moest ik nog een verhuizing financieren ook.
Affijn, forumgenoot en Ritmokameraad Idranor sprong in de bres; hij had wel een Peugeot 305 staan. Een oude bekende welteverstaan, forumgenoot ZEN heeft haar eerder in zijn bezit gehad.
Ik heb de 305 ( Paula heet de mijne ) van kinds af aan al een mooi model gevonden ( hij had altijd een vriendelijk gezicht :)) dus dat was mooi meegenomen. Na een paar honderd meter over een met gaten bezaaid terrein ( die je overigens alleen zag, niet voelde ) was ik overstag. De auto had wel een koelingsprobleem, en er zat een vuistgroot ventilatiegat op de plaats waar vroeger de bevestiging van de achterbumper zat. Verder is Paula's eens zo mooi blauwe kleurspoeling hier en daar danig aangetast door de tand des tijds, waardoor het eerder grijs lijkt dan blauw.
Het gat heb ik dichtgemaakt en het koelprobleem was op een belachelijk makkelijke en goedkope manier op te lossen.
En sindsdien, 3 weken en 1200 km later; wát een auto! Het blijft gewoon geweldig hoe goed een auto die er op het eerste zicht uitziet als een oud lijk, zo briljant rijdt.
Met andere woorden; mijn favoriete merk, da's Fiat. Maar Peugeot vormt wel een verdomd goede tweede. :)
Paula
