Ik ben sinds deze week de trotse eigenaar van een peugeot 106 GTI en dan Trots met een hoofdletter T!
Op m'n 23e begon het toch aardig te kriebelen; al een boel spaarcentjes opgebouwd met werken en de hele tijd de auto's van m'n ouders lenen werd ik toch ook wel een keer zat. Ik aan het zoeken, waarbij het hedendaagse internet natuurlijk een geweldige uitkomst biedt. Zoeken, zoeken en nog eens zoeken, niet veeleisend maar toch ook weer een beetje wel... Veel informatie ingewonnen links en rechts, te rade gegaan bij vrienden: "Wat zou jij doen..?". Saxo, 106, golfje... Naja, all that jazz.
Ik denk: ik zal het eens in de groep gooien bij mijn ouders, kijken wat zij ervan vinden. Dit had tot gevolg dat mijn vader, de rekenkundige onder ons en gek op alles wat op een grafiek lijkt, mij feilloos voorrekende wat het zou gaan kosten per kilometer als ik 5000km/jaar zou rijden, 10000/jaar, en zo verder.
Ik kwam tot de conclusie dat ik het in principe niet kon betalen en zocht stug verder. Wat erin zit, krijg je er tenslotte niet meer uit.
Zo was het een luttele 8 dagen geleden denk ik, dat mijn oog viel op een 106 GTI uit '98, met nog geen ton op de klok. Afgelopen maandag, de 25e toog ik tezamen met een vriend naar Naaldwijk om 'even te kijken'. Hij stond me grijnzend aan te kijken in de hal, met z'n fraaie verstralers, spatbordverbreders en mooie 14" velgen. Natuurlijk een stukje rijden, en ik was meteen verkocht. Wát een ge-wel-dig ding!
Het is dat ik nu geen tijd meer heb om verder te typelen, het is vrijdagmiddag 17.00 tenslotte en het kantoor sluit af
, maar ik zal binnenkort even een mooi einde eraan breien ook al laat de afloop zich raden natuurlijk.
Tot snel en groeten,
Steven
